Eşzamanlılık – Yaşam Hikâyesi
Ruhsal yolculuk maddesel kanıtlarla yaşamımızda ortaya çıkmadığından zihnimiz bu deneyimleri saçma bulup, denemeden reddedebiliyor. Saf niyetle deneyim paylaşımları zihnimize ‘acaba olabilir mi?’ sorusunu sorduruyor. Bu soru bile yaşamımızda pozitif ve aydınlık yeni şifa için gerekli cesareti bize verebiliyor.
Yeni bir deneyim yazımızla tarih olarak biraz geçikmeli olarak Meral Hanım ve ben zihinlerinize merhaba diyoruz.
Yasemin Hanım Merhaba,
Soyut olan çalışmaların somutlaşmış bilgiye ihtiyaç duyan insanların adım atmasına aracılık etmesi nedeniyle bugün eşzamanlı yaşadığım bir deneyimimi sizinle paylaşmak istiyorum.
Sizi uzun zamandır takip ediyorum. Yazılarınızı okuyor, çalışmalarınızı yapıyorum. Hem yazılarınız da hem meditasyonlarınız da açılımlar yaşıyor, şifalanıyorum. Çok şükür Allah’ıma. ❤🙏
İşimden dolayı kaos bir ortamda çalışıyorum. Bunun dışında evimde kendimle baş başayım. Bu nedenle iş hayatımda karşılaştığım insanlar dönüşümüme vesile oluyorlar. Son zamanlarda yaşadığım deneyimlerimde annemle babamın deneyimlerini yaşadığımı fark eder oldum. Karşıma gelen insanlarda aaa aaa bu babamın huyu bu annem diyerekten şaşkınlık yaşıyordum. Bu hafta yaşadığım deneyimimde bana ait alanların temizlenmesi için bu sabah “Hayatımda bu zamana kadar karşılaştığım aktif Kâbil genetik alanı nedeniyle yaşadığımız deneyimlerde Kâbil’in direkt ya da dolaylı varoluşuna yönlendirdiğim onun kendi içindeki AŞKı fark etmesini engelleyen bana ait ilahi olarak sevgiye dönüşmesi gereken her şeyin Yaratıcı’nın uygun gördüğü şekilde sevgiye dönmesine niyet ediyorum” niyeti ile Sevgi Şifası Meditasyonunuzu yaptım. Ardından babama sorumluluk vermem bilişi geldi. Mutfakta oturuyordum. Sizin “Sorumluluk Alma Verme Çalışmanızı” açtım. Babamı aldım karşıma. Tam babama seni benden beni senden özgürleştiriyorum cümlelerini söylerken, dışarıda mehter takımı “Ceddin Deden Neslin Baban” marşı çalıyordu. Gözlerim kapalıydı. Saniyeler içinde bugün günlerden neydi hangi önemli milli gündü neyin kutlamasıydı diye düşündüm. 8 Eylül aklıma hiçbir gün gelmedi. Karşı sitede sanırım düğün vardı. Ve biliyor musunuz bu müzik babamın telefon zili idi. Babamın telefon zilinin sesi kulağımda hissetmemle burada ki çalan ses… içimde büyük bir coşku, yüzümde tebessüm ve mutluluğun verdiği duyguyla gözlerimde yaşlar. Tarifini yapamadığım bir huzur…
Çalışmam bitti ve gözlerimi açıp hemen balkon kapısından dışarıdan gelen sese baktım. Gerçekten mehter takımı vardı. Gözlerime inanamadım. Hemen ablamı aradım görüntülü. Ablamda telefonu açtığında ilk dediği “Meral babamın telefon sesi” dedi. Her şey eşzamanlıydı. Ne muhteşem bir sistemdi. İkimizde eskileri yâd ettik.
Şifa olsun. Her şey AŞK OLsun.🤍
Size ne kadar teşekkür etsem azdır. İyi ki hayatımdasınız. Sizi seviyorum❤
Sizler de yaşam yolculuğunuzdaki benimle olan deneyiminizdeki yaşam hikâyenizi paylaşmak isterseniz bilgi@yaseminderyametin.com mail adresine Konuya Yaşam Hikayesi yazarak gönderebilirsiniz. İsminizi paylaşmamı istemezseniz, bunu da bildirin lütfen 🙂
06.10.2024